Krótko o historii konferencji klimatycznych

Corocznie od 19 lat w różnych krajach na świecie odbywają się Konferencje Stron Konwencji, na których debatowane są globalne problemy środowiska. Przedstawiciele ponad 190 krajów negocjują zakres działań na rzecz polityki klimatycznej. Konferencja Stron Konwencji ( Conference of Parties, COP) jest najwyższym organem Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu (UNFCCC). Jest to umowa międzynarodowa, określająca założenia międzynarodowej współpracy dotyczącej ograniczenia  emisji gazów cieplarnianych odpowiedzialnych za zjawisko globalnego ocieplenia. Konwencja podpisana została podczas Konferencji Narodów Zjednoczonych na temat Środowiska i Rozwoju popularnie zwanej Szczytem Ziemi w 1992 w Rio de Janeiro.

Najistotniejszym narzędziem Konwencji jest podpisany w 1997 roku Protokół z Kioto. Zawarto w nim postanowienia odnoszące się do państw rozwiniętych, również krajów będących w procesie transformacji gospodarczej, ograniczenia emisji gazów cieplarnianych o przynajmniej 5% w stosunku do roku 1990. Pierwotnie okres obowiązywania Protokołu miał dotyczyć lat 2008 – 2012, jednakże podczas szczytu w Doha, przedłużono okres zobowiązań na lata 2013 – 2020. Niestety Protokół z Kioto nie obejmuje takich krajów emitujących gazy cieplarniane jak Stany Zjednoczone oraz Chiny.

Konferencje Stron (Conferences of the Parties) jakie się odbyły:

1995 - COP 1, Mandat berliński, Berlin

1996 - COP 2, Genewa, Szwajcaria

1997 - COP 3, Kioto, Japonia

1998 - COP 4, Buenos Aires, Argentyna

1999 - COP 5, Bonn, Niemcy

2000 - COP 6, Haga, Holandia

2001 - COP 7, Marrakesz, Maroko

2002 - COP 8, Nowe Delhi, Indie

2003 - COP 9, Mediolan, Włochy

2004 - COP 10, Buenos Aires, Argentyna

2005 - COP 11/MOP 1, Montreal, Kanada

2009 - COP-15/MOP 5, Kopenhaga, Dania

2010 - COP 16/MOP 6, Cancún, Meksyk

2011 – COP 17/MOP 7, Durban, RPA

2012 – COP 18/MOP 8, Doha, Katar

2013 – COP 19/MOP 9, Warszawa, Polska