Krótko o historii konferencji klimatycznych
Corocznie od 19 lat w różnych krajach na świecie odbywają się Konferencje Stron Konwencji, na których debatowane są globalne problemy środowiska. Przedstawiciele ponad 190 krajów negocjują zakres działań na rzecz polityki klimatycznej. Konferencja Stron Konwencji ( Conference of Parties, COP) jest najwyższym organem Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu (UNFCCC). Jest to umowa międzynarodowa, określająca założenia międzynarodowej współpracy dotyczącej ograniczenia emisji gazów cieplarnianych odpowiedzialnych za zjawisko globalnego ocieplenia. Konwencja podpisana została podczas Konferencji Narodów Zjednoczonych na temat Środowiska i Rozwoju popularnie zwanej Szczytem Ziemi w 1992 w Rio de Janeiro.
Najistotniejszym narzędziem Konwencji jest podpisany w 1997 roku Protokół z Kioto. Zawarto w nim postanowienia odnoszące się do państw rozwiniętych, również krajów będących w procesie transformacji gospodarczej, ograniczenia emisji gazów cieplarnianych o przynajmniej 5% w stosunku do roku 1990. Pierwotnie okres obowiązywania Protokołu miał dotyczyć lat 2008 – 2012, jednakże podczas szczytu w Doha, przedłużono okres zobowiązań na lata 2013 – 2020. Niestety Protokół z Kioto nie obejmuje takich krajów emitujących gazy cieplarniane jak Stany Zjednoczone oraz Chiny.
Konferencje Stron (Conferences of the Parties) jakie się odbyły:
1995 - COP 1, Mandat berliński, Berlin
1996 - COP 2, Genewa, Szwajcaria
1997 - COP 3, Kioto, Japonia
1998 - COP 4, Buenos Aires, Argentyna
1999 - COP 5, Bonn, Niemcy
2000 - COP 6, Haga, Holandia
2001 - COP 7, Marrakesz, Maroko
2002 - COP 8, Nowe Delhi, Indie
2003 - COP 9, Mediolan, Włochy
2004 - COP 10, Buenos Aires, Argentyna
2005 - COP 11/MOP 1, Montreal, Kanada
2009 - COP-15/MOP 5, Kopenhaga, Dania
2010 - COP 16/MOP 6, Cancún, Meksyk
2011 – COP 17/MOP 7, Durban, RPA
2012 – COP 18/MOP 8, Doha, Katar
2013 – COP 19/MOP 9, Warszawa, Polska